zaterdag 31 augustus 2013

Bushcraft is een verschrikkelijk leuke bezigheid. Het is echter een bezigheid waarbij veel verschillende activiteiten en kennis samenkomt. Kortom je raakt nooit uitgeleerd. De één vindt eetbare planten een leuk item, de ander leerbewerken. Misschien iets meer met houtsnijwerk ? Geen probleem al dit soort dingen kunnen onder de paraplu die bushcraft heet. Oude ambachten komen terug in hun glorie.

Nu kun je stellen dat er teveel onder deze paraplu wordt geschoven, dat is misschien waar. Aan de andere kant hebben vele oude ambachten en bezigheden wel een link naar het verleden toen bushcraft (zelfs nu nog) de dagelijkse gang van (over)leven was. Toen bushcraften heel gewoon was....

Zoals de bovenstaande tekst al een beetje aangaf was je dus de gehele dag bezig om je kostje en het voortbestaan te garanderen. Het principe jager-verzamelaar wordt terecht gekoppeld als peiler voor de bushcraft. In de moderne tijd hebben we gelukkig tijdbesparende middelen; tarp, kleding, goed mes, vuurmakers en niet te vergeten kant en klaar voedsel.

Stel je voor dat je deze moderne middelen niet tot je beschikking zou hebben ? Struinen is dan de voornaamste bezigheid, op zoek naar materialen of voedsel voor je tocht of verblijf. Dan is de natuur niet zo'n rustgevende plek zoals lekker onder je tarp genieten van een bakkie koffie en lekker koken op een houtvuurtje. Het romantische ideaalbeeld verdwijnt als sneeuw voor de zon.

Verzamelen on-the-go is de meest efficiënte methode van plukken of -verzamelen onderweg. Je hoeft dan niet meer zo lang apart te gaan zoeken en dit scheelt behoorlijk wat tijd. Hout voor een vuurtje is meestal wel aanwezig. Maar denk eens aan materiaal voor tondel (zoals brokken hars of vellen berkenbast), eten zoals bessen, zevenblad, verse toppen van een brandnetel. Stenen te gebruiken als slijpsteen of als munitie. Mooi stuk hout voor een katapult. Stukken bast om te verwerken tot touw. Burl voor het snijden van een kuksa.

Snapsack foto: KarlRobinson
Het verbaasd mij niet dat de oude bushcrafters en  militairen een verzameltas (haversack of pukkel oorspronkelijk voor o.a. het vervoeren van graan of broodkoeken) hebben, waarbij alle vondsten van onderweg makkelijk in kan worden bewaard. Mocht je nog een oude canvas tas met lange schouderband hebben liggen dan voldoet deze vaak prima.
 
Tegenwoordig kunnen we ook een side-pouch gebruiken zoals de Maxpedition-Roly Poly. Of het zelf maken van een pouch van oud bankstelleer.

Het nadeel van verzamelen on-the-go is dat het landschap dicteert wat, naast de hoeveelheid, jij kan verzamelen of -eten. Dit is ook de reden waarom in vroeger tijden houdbaar voedsel werd meegenomen.

Dan kom je automatisch in een ander stukje van de bushcraft, het houdbaar maken van voedel...


Dus naar buiten... verzamelen van nuttige dingen of leuke vondsten onderweg.


maandag 19 augustus 2013

Dit is een ode aan spam oftwel luncheonmeat. Luncheonmeat is een ideaal stukje geperst vlees in een blik. Veelzijdig en simpel. Toch wordt vaak gekozen voor een (vaak ook lekker) droogzakje. Maar niets, althans in mijn ogen, verslaat het zelf kokkerellen in de bush. Het koken van water en een droogzak vullen, 20 minuten wachten is voor mij meestal iets te simpel.

Het combineren met eetbare planten is al een stuk beter en een prima begin om eetbare planten te herkennen. Neem een goede veldgids mee en je komt een heel eind.

Terug naar de spam (luncheonmeat), in 1937 begon Hormel Food Corperation in de V.S. met dit stuk vlees in blik. Door gemalen schouderham te combineren met water, zout, aardappelmeel en sodium nitraat om te conserveren. De blikken zijn redelijk licht en voorzien van ongeveer 300 gram vlees. Neem de blikken met een treksluiting, dat scheelt onhandig wiebelen met een blikopener. In Nederland werd luncheonmeat na de 2e wereldoorlog gemaakt door Zwanenberg (Zwan). Het blikje werd door de Amerikaanse soldaten geïntroduceerd in Europa en werd een blijvertje. Europa had behoefte aan veelzijdig vlees wat simpel bewaard kon worden.





Met de kaasschaaf plakjes snijden en op brood. Of blokjes door de macaroni, schijven bakken als hamburger of als chinees...chinees ?? Ehh... juist. Outdoor Chinees. Dus ook in het bos tijd voor de chinese keuken.

Benodigdheden:  billy-can en eventueel een pannetje om te bakken, een lepel en een scherp mes. Hete kooltjes van het houtvuur om op te koken.

Het recept:


  • 1 blik spam (luncheonmeat)
  • 3 eetlepels olie
  • snuf peper
  • zout naar smaak (ik voeg geen zout toe persoonlijk)
  • 1 lombokje
  • 1 teen knoflook
  • 1 groene paprika
  • 1 ui
  • 1 pakje zoet-zure saus
  • water (zie pakje zoet-zuur)
  • 2 kopjes snelkookrijst
Zet alvast de rijst op, kijk op het pak voor de kookvoorschriften. Snij de spam in blokjes, uien iets wat grof, de paprika in blokjes. De lombok ontdoen van de zaadjes en snijdt deze in fijne ringetjes. (Tip: niet in je ogen wrijven). Kneus de knoflook, ontdoe deze van het schilletje en snij het teentje fijn.  Giet de rijst af en zet deze opzij. Pannetje of billy-can op het vuur met de olie, bak nu de blokjes spam lichtbruin aan. Uien en paprika, peper en lombokringetjes erbij en regelmatig roeren. Haal de pan of billy-can van de kooltjes. Gooi de inhoud van de zoet-zure saus erbij. Blijf even roeren en na 20 seconden de aangegeven hoeveelheid water. Blijf roeren tot de saus gebonden is. Warm de saus eventueel op.

Gooi wat rijst op je bord of in de messtin. Paar lepels spam met zoet-zure saus op de rijst en smullen maar. Na het sprokkelen en hakken is dit de lekkere oosterse maaltijd die je doet likkebaarden.

Natuurlijk kun je de maaltijd aanvullen met wat zevenblad, zelfs het toevoegen van zoete bramen is een optie.


Dus naar buiten... outdoor chinees maken.
Subscribe to RSS Feed Follow me on Twitter!