In de diverse survivalboeken staat dat in de (sub)tropen u niet hoeft te verhongeren. Waar u ook kijkt er is altijd iets eetbaars. Jammie denkt u dan, "ticket to the tropics" toch ? Survival of bushcraft in de tropen is easy-peasie.
Zonnebril, hawai-shirt, slippers, korte broek en een geslepen zakmes. Vergeet de rietjes niet voor de kokosnoten.
Laten we eerst maar eens vaststellen wat zijn nu die tropengebieden ? Zuid-Oost Azië, Zuid- en Midden Amerika ? Als u even meekijkt naar de definitie volgens wikipedia "De
tropen is het gebied tussen de
keerkringen. Dit gebied wordt gekenmerkt door een gering verschil tussen de lengte van dag en nacht. Het eilandenrijk
Indonesië, zuidelijk Azië, de noordelijke helft van
Australië, Midden-Amerika en het grootste deel van de
continenten Afrika en
Zuid-Amerika vallen erbinnen".
 |
| Wikipedia Tropical Region |
Die band rond de evenaar heeft niets te maken met de regenwouden die voorkomen landen die tussen de keerkringen ligt. Regenwouden zijn niets anders dan bosrijke, warme en natte omgevingen waarbij de minimum temperatuur niet onder de 18 graden celcius komt. De "tropische" associatie is vooral hieraan gerelateerd door de mens, voor ons het woord tropisch. In deze band rond de evenaar liggen net zoveel dorre, droge- en moerasgebieden, denk maar eens aan de Sahara of het dorre Cuyo in Argentinië. Northern Arnhemland in Australië ook een mooi voorbeeld. Veel rotsen en een dorrig landschap. Waar water niet vanzelfsprekend is.
Hoe dan ook, kennis van de omgeving is van uiterst belang in welke regio of deel van de wereld dan ook. Neem nu bijvoorbeeld Thailand een populair vakantieland. Dit land heeft 3 tropische klimaatzones; tropisch moessonklimaat (Zuiden), tropisch savanneklimaat (Noorden) en een aantal delen tropisch regenwoudklimaat.
Bij elk van deze zones hoort ook typische (planten)soorten, zelfs in Nederland hebben we dit fenomeen, dit heeft namelijk ook te maken met de soort grond naast het weer. Klei- en zandgrond kennen elk andere specialistische soorten en ook gezamelijke soorten, algemene (plant)soorten. Dit geldt ook voor de (sub)tropische gebieden. Veel survivalboeken houden hier helemaal geen rekening mee en geven vooral de indruk dat het allemaal geen probleem is.
Regelmatig is het groeigebied erg lokaal of slechts verwilderd in zeer uitzonderlijke locaties.
Even terug naar de tropische zone van Thailand.
Tijdens mijn reis in Thailand ben ik eigenlijk overal wel de volgende generalisten tegengekomen: Papaya-, mango-, diverse soorten palmbomen en natuurlijk de bananenboom. De bananenboom produceert echter niet altijd bananen en er zijn diverse soorten, de musaceae heeft zijn oorsprong in Zuid-Oost Azië (mogelijk Papua Nieuw Guinea), de banaan is eigenlijk een bes (vrucht zonder steenvrucht). In ongeveer 135 landen zijn momenteel bananenbomen te vinden, niet overal wild trouwens.
Foto papaya
Foto mango
Foto palmboom
Foto bananenboom
De bananenboom is naast vruchtleverancier ook nog een leverancier van betrouwbaar water. Helaas moet u hiervoor wel de boom kappen. Hak de stam door op ongeveerd 20cm boven de grond en verwijder een schuin stuk van de kern, u maakt de vorm van een trechter, een verdieping in het midden. De boom zal enkele liters water blijven aanvoeren in de trechtervorm via het wortelgestel.
Let op dat dit helder van kleur dient te zijn. Ook kunt u via de grote bladeren regendruppels, dauw opvangen en is prima als dakmateriaal.
Naast deze planten, zijn vele insecten doorgaans goed gewaardeerd op het menu in tropische landen. Denk dan aan de diverse soorten kevers, larven, wormen, spinnen en sprinkhanen. Ook gecko's, slangen, (schild)padden, landkrabben en rijstratten worden niet overgeslagen. (Niet alle insecten en dieren zijn eetbaar !). Immers alles wordt lekker met sambal of tabasco :-)
 |
| Duang-worm in een boom |
Foto "Bushmeat (Rat)"
De ideale "bushtool" is voor dit soort omgevingen zijn de bekende (bolo)machetes of parangs. In Thailand is dit de E-nep (kruising tussen een bolomachete en kukri) of Mi-toh (wat meer rechtgeslepen machete). Hier wordt letterlijk alles mee gedaan; hakken, snijden, prikken en graven. Door de eeuwen heen in de praktijk beproefd. Voornamelijk gemaakt van 5160-staal (A689), wat ruim voorhanden is, deze staalsoort wordt met name gebruikt voor de bladvering in kleine trucks. De luxe versies hebben een houten handvat, de goedkopere een omgeslagen metalen. 5160-staal is bijzonder taai en blijft redelijk lang scherp. Het kleine stadje Aranyik, iets ten Noorden van Ayutthaya is zeg maar de "Hult Bruk" van Thailand. Bijna alle belangrijke smederijen zijn hier gevestigd en produceren (veelal handmatig) onder andere gereedschap voor het platteland.
 |
| WeAllJuggleKnives (YouTube) E-nep (boven) and Mi-toh |
|
In deze Youtube-video worden beide bushtools reviewed (
WeAllJuggleKnives). Er is ook nog een langere smalle versie welke vooral wordt gebruikt bij het onderhouden van suikerrietvelden (Sugercane machete). Helaas is mij hiervan de Thaise naam ontschoten. Alle bushtools in Thailand zijn gemaakt voor wat houtigere plantsoorten. De Mi-toh (in sommige streken ook E-toh genoemd) is doorgaans rond de 500 gram zwaar. Ze zijn anders gebouwd dan de flexibele machetes uit Zuid-Amerika, waar de vegetatie minder houtig is over het algemeen.
Dus... uit de luie (vliegtuig)stoel en op zoek naar "Tropisch" lekkers.
