woensdag 14 oktober 2015

Bushcrafters zijn een apart soort mensen, gelukkig mooie vriendelijke mensen. Zo apart dat ik ze de juwelen onder de bevolking beschouw. Bushcrafters houden van de natuur, daar hebben ze een speciale band mee. Zonder natuur geen bushcraft.

Daar is Jan (naam is aangepast), Jan is boswachter en BOA. Zo'n bonnenmeneer die af en toe zijn boekje moet luchten, zijn pen laten schrijven anders roest de pen vast. Jan houdt niet van vreemd volk in het bos die naast de paden loopt. U voelt hem al aankomen. Vanuit zijn semi 4x4 rijdt Jan over de paden door het bos op zoek naar vreemde zaken en criminaliteit.

Daar lopen twee mannen met grote rugzakken. "Stropers of wildkampeerders?". Die gaan we volgen, dat wordt een extra rondje. Jan raakt ietswat geïrriteerd en boos. Het is herfst en er is veel natuurschoon wat beschermd dient te worden!

Later op de dag ziet Jan de mannen weer, observerend vanachter een dikke boom. Ze hebben een tarpje gespannen en zijn bezig de grond schoon te vegen. "Dit wordt interessant" denkt Jan. Jan laat ze nog even begaan en telt denkbeeldig de bedragen al bij elkaar op. Vuurtje, wildkamperen, schade aan de natuur, buiten het pad, wildplukken.... dikke dertiende maand.

Als getuige staat er een groepje Amanita muscaria (vliegenzwam) naast een eik, die van kabouter Spillebeen. Grappig is dat die witte stippen altijd aan zijn broek blijven hangen. Zijn witte theedoek hangt de kabouter altijd aan de steel. Lijkt net een rokje. Maar kabouter Spillebeen is een jokkebrok.

Amanita muscaria (vliegenzwam) foto: Wikipedia

Iedere keer als boswachter Jan vraagt of er vreemde gasten in het bos zijn lacht de kabouter en zegt "Wat is vreemd? Het bos is van iedereen. Ik zie geen probleem. Nee ik heb niets gezien.". Dit irriteert Jan altijd want die Spillebeen houdt alles in de gaten. Jan heeft Spillebeen gevraagd om niet meer op de zwam te gaan zitten, anders kunnen de bezoekers in het bos de paddenstoel niet meer zien in volle glorie. Een vliegenzwam zonder stippen dat kan niet!

Jan ziet zijn natuurgebied graag als zijn tuin, het liefst met glazenwanden langs het pad. Alles keurig netjes afgescheiden en begrenst, bewondernatuur. Later die dag komt Jan bij de kampeerplek die eigenlijk geen kampeerplek is. Eigenlijk ziet het er wel netjes uit, maar dat mag de pret niet drukken. Het bonnenboekje komt al tevoorschijn. "Koffie ?" vraagt één van de bushcrafters. Jan is een beetje overdonderd, hij had eigenlijk een vijandige reactie verwacht. Hij wordt echter heel vriendelijk ontvangen.

De bushcrafters gaan het gesprek aan met Jan en vertellen ronduit over hun bedoelingen, ideeën en ervaringen, bushcraft en het "Leave no Trace" principe binnen de bushcraftgemeenschap. Jan realiseert dat dit geen stropers zijn, geen natuurafbrekers, geen criminelen. Bushcrafters met de "Leave no Trace" principe doen aan natuurbeleving, maar op een andere manier. Veel dichter bij de natuur dan de doorsnee bosbezoeker. Jan warmt zijn handen tevreden aan de kop met koffie, de bonnenboek blijft op zak. De kampeerplek werd de volgende ochtend netjes achtergelaten, precies zoals boswachter Jan het graag ziet.

En kabouter Spillebeen die liep die avond stilletjes voorbij, lachend, met de witte stippen op zijn broek.....










1 opmerking:

Subscribe to RSS Feed Follow me on Twitter!